پایه تیرهای فولادی – بخش دو

یکی از اقدامات اولیه قبل از قرار دادن تیر‌های فولادی در ساخت اسکلت فلزی ، محل قرارگیری آنها می‌باشد در اینجا ادامه مقاله قبل را خواهیم داشت.

نکاتی در مورد پایه تیرهای فولادی

قبل از قرار دادن تیرهای فولادی آنها باید به طور کامل با برس سیمی تمیز شوند و هنگامیکه پس از رنگ آمیزی و یا حرارت دهی و پوشش با دو لایه آسفالت خشک شدند، مورد استفاده قرار بگیرند. قبل از پوشش هر قطعه از تیرها با بتن، این بخش‌های فولادی باید به دقت مورد بررسی قرار بگیرند و هر جا که رنگ آن خراشیده شده و یا با پوشش قیر خود را از دست داده است، باید اجازه دهید بخش‌های فولادی به طور کامل خشک شده و پوشش آنها را مجددا اعمال کنید.

 

 

هر اقدامی که برای محافظت از تیرها در برابر زنگ زدگی لازم است باید انجام دهید، چرا که فولاد محافظت نشده به سرعت دچار زنگ زدگی می‌شود، و اگر تیرهای فولادی وارد فرایند زنگ زدگی شوند ممکن است در زمانی نه چندان طولانی منجر به فروریختن ساختمان شوند. هنگامی که تیرهای فولادی و بتن برای اولین بار در شیکاگو در فونداسیون ریل‌های راه آهن مورد استفاده قرار گرفتند، به دلیل هزینه‌های پایین آنها و داشتن مقاومت عرضی بالا بود.

بر روی پایه‌ها پنج یا شش لایه تیر فولادی، در زاویه مناسب بر روی یکدیگر قرار گرفتند، هر یک لایه دچار انقباض شده و در نهایت سطح بالایی باید فضای کافی را برای قرارگیری پایه ستون فراهم می‌کرد. هنگامیکه هر لایه از تیرهای فولادی قرار داده می‌شد، یک لایه بتن در بین و اطراف آنها قرار می‌گرفت و پس از تکمیل، پایه شبیه به یک اسکله بتنی ساده بود. پایه موجود در زیر ساختمان رند و مک نالی (ساخته شده در سال 1891) دارای این ویژگی بود، پنج لایه تیر فولادی در بسیاری از بخش‌های پایه استفاده شده بود. در برخی از پایه‌ها لایه بالایی از تیرهای 30?5 سانتی متری تشکیل شده بود.

اما ایجاد چنین پایه‌ای در ردیف‌های پی در پی، با استفاده از فولاد در مقایسه با زمانی که از دو لایه تیر عمیق استفاده می‌شد، مقرون به صرفه نبود. بزرگ و مسطح بودن تیرها منجر به عدم درگیر شدن آنها با بتن برای ایجاد یک مقطع کامپوزیت، همانطور که در سازه Ransome اتفاق افتاد، شد. بنابراین، هیچ وابستگی به بتن برای پخش کردن وزن وجود نداشت.

این را نیز باید در نظر داشت که تیرهای فولادی بار وارده را با توجه به مقاومت عرضی خود بر روی زمین گسترش می‌دهند، و بنابراین آنها باید به همان شیوه مورد استفاده قرار بگیرند که در فونداسیون‌ها، دیوارها یا ستون‌ها که برای پشتیبانی از بار وارده به زمین طراحی می‌شوند، استفاده می‌شدند.

هنگامی که از چندین تیر در لایه بالایی استفاده می‌شود، باید بار به صورت متمرکز بر روی تیر موجود در لایه بیرونی بالاترین لایه اعمال شود، که به علت خیز به وجود آمده در تیرهای زیرین است. بنابراین نویسنده استفاده حداقلی از تیرهای پشتیبان را در لایه بیرونی توصیه می‌کند، که به این ترتیب بهتر است از یک یا دو شاهتیر سنگین و مقاوم استفاده شود، در این لایه‌های پایینی نیز استفاده از تیرهای عمیق، اقتصادی‌ترین گزینه است.

اگر تیرهای موجود در لایه‌های پایین تر، فاصله بیشتری نسبت به ارتفاع خود داشته باشند، لایه ای از تیر فولادی باید در بالای بتن برای جلوگیری از شکستن تیرها قرار داده شود. با این حال، تیر‌های فولادی به هیچ وجه مشارکتی در تحمل فشار یا خمش‌های وارده به تیرهای اصلی را ندارند. امیدواریم از این مطلب نهایت استفاده را برده باشید، همواره می توانید برای دانستن قیمت سوله به ما مراجعه نمایید.

پایه تیرهای فولادی – بخش یک

در این مقاله و مقاله بعدی توضیحی در مورد پایه برای تیرهای فولادی خواهیم داشت و مشخصات این پایه‌ها را بررسی خواهیم کرد.

1/ این امر ضروری است که فونداسیون را بیش از 4?5 متر در هر جهت گسترش دهید که با ارتفاع بسیار کوچکی بر روی پایه‌ای قرار می‌گیرد، مشابه موارد ساخته شده، تیرهای فولادی باید برای تقویت سازه در برابر بارهای عرضی استفاده شوند. حتی زمانی که ساخت اسکلت فلزی  را بر روی یک زمین صلب انجام می‌دهید، ادعا شده است که پایه‌های فولاد برای ساختمان‌های بلند، در حال حاضر با توجه به قیمت فولاد، ارزان تر از پایه‌های ساخته شده از مصالح بنایی می‌باشند. با این حال، نویسنده شک دارد که تیرهای فولادی به اندازه پایه‌های بنایی دوام داشته باشند.

 

روش استفاده از تیرها

به هنگام آماده سازی پایه باید ابتدا زمین را مسطح و تراز کنید و قسمت تحتانی پایه را بر روی زمین قرار دهید. اگر زمین به اندازه کافی فشرده نیست و به هنگام حفاری برای بتن ریزی فونداسیون ممکن است دو طرف گودال یا ترانشه سقوط کنند، تخته‌های سنگین و یا چوب‌های مقاوم در کناره دیواره‌ها نصب می‌شوند تا از ریزش آن جلوگیری کنند؛ و در صورت لزوم، با استفاده از پیچ‌هایی در محل خود ثابت و قفل می‌شوند تا از بتن در محل نگهداری کرده و تا زمانی که بتن مقاومت کافی را بدست می آورد از آن پشتیبانی می‌کنند.

یک لایه بتن ساخته شده از سیمان پرتلند با نسبت 1 به 6 به ضخامت 15?5 تا 30 سانتی متر، با توجه به وزن وارد شده به فونداسیون، باید بین چوب‌ها ریخته شده و مسطح شود. اگر بتن دارای ضخامت 30 سانتی متر باشد باید آن را در دو لایه قرار دهید. در این بتن‌ها باید تیرها را به دقت قرار دهید و از 1 یا 2 ملات سیمان پرتلند نیز استفاده کنید تا آنها را تقریبا تراز کرده و در یک امتداد قرار دهید.

فاصله تیرهای فولادی از یکدیگر، از مرکز تا مرکز، می‌تواند از 23 تا 50 سانتی متر متغیر باشد که وابسته به ارتفاع تیرها، ضخامت بتن و فشار برآورد شده در هر متر مربع است. آنها نباید بیش از حد از یکدیگر دور باشند چرا که در اینصورت تیرها درون بتن خرد می‌شوند (بخش 5)، و از سوی دیگر باید یک فضای حداقل 5 سانتی متری بین لبه‌های بال وجود داشته باشد تا اجازه دهد عملیات بتن ریزی شروع شود.

به محض این که تیرها در محل خود قرار گرفتند، فضاهای بین آنها باید با بتن با نسبت 1 به 6 پر شود، سنگدانه ها باید به قدری شکسه شوند که از یک حلقه 3?81 سانتی متری عبور کنند و بتن باید به خوبی ویبره زده شده و تراز شود، به طوری که هیچ حفره‌ای درون آن باقی نماند. بتن همچنین باید حداقل 7?6 سانتی متر بالاتر از تیرهای فولادی در طرفین و انتها قرار بگیرد، و توسط تخته‌ها یا چوب‌هایی در محل خود نگه داشته شود.

2/ اگر از دو یا چند ردیف تیر استفاده می‌کنید، بالای هر یک از آنها باید به دقت با استفاده از ملات سیمان پورتلند 1 تا 2 (پس از اینکه بتن ریزی انجام شد)، با ضخامتی کمتر از 1?27 سانتی متر در بالای مرتفع ترین تیر مسطح شود، و به همین ترتیب لایه‌های بعدی تیرها نیز باید جاگذاری شوند. پایه سنگی یا فلزی تخت نیز باید در ملات سیمان پرتلند جاگذاری شوند، اما ضخامت آن نباید بیش از 1?9 سانتی متر در بالای سطح تیرها باشد.

پس از اینکه صفحه مسطح فلزی یا پایه سنگی در محل قرار داده شد حداقل 7?6 سانتی متر از بتن باید بالاتر از تیرهای فولادی در دو طرف و انتهای آن قرار بگیرد، و هنگامی که این کار انجام شد تمام فضای بیرونی آن باید با استفاده از 1 تا 2 ملات سیمان پورتلند سیمان‌کاری و پوشانده شود.

آقای جورج هیل، مهندس مشاور، توصیه می‌کند که قبل از جاگذاری تیرهای فولادی دو لایه ضخیم قیر اندود در آسفالت گرم باید بر روی بتن کشیده شود، و در بالای این لایه باید یک لایه ملات سیمان غنی با ضخامت 3?8 سانتی متر قرار بگیرد، که تیرها باید درون آن قرار بگیرند. او همچنین توصیه می‌کند که کل پایه بهتر است با پوششی از آسفالت گرم پوشانده شود.